Trasa rowerowa "Dawne dzieje i pradzieje"

Jak żyli ludzie w czasach o których nie piszą najstarsi polscy kronikarze, co jedli, jak się ubierali, gdzie mieszkali? Choć nie ma zapisów w kronikach, jednak zachowały się miejsca związane z nimi. Nie są gdzieś poukrywane, to miejsca, które można łatwo zobaczyć, czasem nawet podczas zwykłego spaceru, najstarsze pochodzą z epoki kamienia. Bywają w lesie, bywają pośród pól, a czasami pośród bagien. Miejsca w których chowali swoich zmarłych mają niekiedy wielkie rozmiary, na przykład osiemdziesięciometrowy grób, otoczony wielkimi kamieniami, a bywa, że w nim tylko jeden zmarły. Jaki to wielki musiał być człowiek, myśleli ci, którzy nie znali szczegółów. Jednak na pewno był ważny, skoro go tak uhonorowano. Wewnątrz prócz zmarłego niewiele naczyń wypalanych z gliny, jakby amfora czy waza, od połowy rozchylająca się na kształt leja. Dlatego dzisiaj mówimy o ówczesnych społecznościach "kultura pucharów lejkowatych" (KPL). Jak dawno to było? Około 1000 lat wcześniej nim starożytni Egipcjanie zaczęli budować swoje piramidy, na naszych ziemiach lud KPL budował "kujawskie piramidy". Najwięcej odkryto ich właśnie na Kujawach. Ale trasa wiedzie po Pomorzu Zachodnim. Czy na Pomorzu Zachodnim też są takie "kujawskie piramidy"? Tak, są, chcemy na tej trasie zapoznać Was przynajmniej z niektórymi, na przestrzeni od Odry na południowym zachodzie do Iny na północnym wschodzie. Od dużych (mega) kamieni (lithos) powszechnie mówi się o nich "megality"/ Jakie są stare, ile mają lat? Nawet 5 500 lat, czyli 4 500 lat przed Mieszkiem I na tych ziemiach mieszkali ludzie i potrafili gospodarować, uprawiać ziemię, hodować zwierzęta, budować domy (nie, nie kurne chaty, tylko duże długie domy, większe nawet niż nasze wille). W kolejnych tysiącleciach opanowali technologię wytwarzania narzędzi z metalu, te czasy nazywane są epoką brązu, po której nastąpiła epoka żelaza. Żeby zapewnić sobie schronienie przed napaścią, wznosili wielkie budowle obronne, grodziska, z ostrokołową palisadą, o stromych zboczach, otoczone fosą wypełnioną wodą. Do takich miejsc ma zaprowadzić ta trasa, przedstawiająca poznane zabytkowe obiekty pradziejowe, posiadające własną formę przestrzenną i krajobrazową, pozwalającą wyróżnić je wśród zwykłego otoczenia.