Park został utworzony 15 kwietnia 1996 r. przez wojewodę zielonogórskiego. Powierzchnia obiektu wynosi 3064,80 ha, natomiast otuliny 7911,20 ha. Teren, na którym położony jest Gryżyński Park Krajobrazowy, cechuje wielkie bogactwo i różnorodność polodowcowej rzeźby, co mocno kontrastuje z równinnym obszarem sandru Ołoboku otaczającym park od północy, wschodu i zachodu. W pasie o szerokości 2–3 km i długości 12,5 km występuje niezmierna różnorodność akumulacji polodowcowej. Jest to swego rodzaju „skansen” rzeźby polodowcowej. Bardzo liczne są tu zagłębienia bezodpływowe, formy akumulacji ozowej i kemowej w kształcie długich wałów i kopulastych pagórków. Zachodnią część parku obejmuje dolina Gryżyńskiego Potoku. Dno rynny zostało wcięte w osady sandrowe na głębokość 30 m. Nachylenie zboczy waha się w granicach 22-65 stopni.